سخنانی تامل برانگیز از مردی که برای زمین افریده نشده بود.بخدا قسم که او اهل اسمان بود.

..شهید دکتر مصطفی چمران..

.

.

من آن آزادي را دوست دارم، و از اينكه در دوره‏ هاي سخت حيات  آن را تجربه كرده ‏ام خوشحالم، و به آن اخلاص و سبكي و ايثار، و لذت روحي و معراج كه در آن تجربه ‏ها به آدمي دست مي‏دهد حسرت مي‏خورم.

.

.

 

خوش دارم كه مجهول و گمنام، به سوي زجرديدگان دنيا بروم، در رنج و شكنجه آنها شركت كنم، همچون سربازي خاكي در ميان انقلابيون آفريقا بجنگم تابه درجه شهادت نايل آيم.

.

.

 

ما را خدایا مارا ببخش، گناهاني كه ما را احاطه كرده و خود از آن آگاهي نداريم، گناهاني را كه مي‏كنيم و با هزار قدرت عقل توجيه مي‏كنيم و خود از بدي آن آگاهي نداريم.

.

.

 

 

 

         خدايا

       تو آنقدر به من رحمت كرده، و آن‏چنان مرا مورد عنايت خود قرار داده ‏اي كه، من از وجود خود شرم مي‏كنم، خجالت مي‏كشم كه در مقابلت بايستم، و خود را كوچكتر از آن مي‏دانم كه در جواب اين همه بزرگواري و پروردگاري، تو را تشكر مي‏كنم و تشكر را نيز تقصيري و اهانتي به ساحت مقدست مي‏دانم.

.

..

.

     خدايا!

          مردم آنقدر به من محبت كرده ‏اند، و آن‏چنان مرا از باران لطف و محبت خود سرشار كرده ‏اند كه راستي خجلم، و آنقدر خود را كوچك مي‏بينم كه نمي‏توانم از عهده به درآيم، خدايا! تو به من فرصت ده، توانايي ده، تا بتوانم از عهده برآيم، و شايسته اين همه مهر و محبت باشم.

.

.

 

 

      خدايا! تو مرا عشق كردي كه در قلب عشاق بسوزم.

تو مرا اشك كردي كه در چشم يتيمان بجوشم.

تو مرا آه كردي، كه از سينه بيوه‏زنان و درمندان به آسمان صعود كنم.

تو مرا فرياد كردي، كه كلمه حق را هرچه رساتر برابر جباران اعلام نمايم.

تو مرا حجت قراردادي، تا كسي نتواند خود را فريب دهد.

..

.

 

 

 

 

" من دنیا را طلاق دادم. خدای بزرگ مرا در آتش عشق و محبت سوزاند. مقیاسها و معیارهای جدید بر دلم گذاشت و خواسته های عادی و مادی و شخصی در نظرم حذف شد. روزگاری گذشت که دنیا و مافیها را سه طلاقه کردم و ازهمه چیز خود گذشتم. از همه چیز گذشتم و با آغوش باز به استقبال مرگ رفتم و این شاید مهمترین و اساسی ترین پایه پیروزی من در این امتحان سخت باشد."

 

 

خدايا! دلم از ظلم و ستم گرفته است، تو را به عدالتت سوگند مي‏دهم كه مرا در زمره ستم‏گران و ظالمان قرار ندهي.

.

.

خدايا! مي‏خواهم فقيري بي‏‏نياز باشم، كه جاذبه‏ هاي مادي زندگي، مرا از زيبايي و عظمت تو غافل نگرداند.

.

.

.

.

          خدايا!

        دردمندم، روحم از شدت درد مي‏سوزد، قلبم مي‏جوشد، احساسم شعله مي‏كشد، و بندبند وجودم از شدت درد صيحه مي‏زند، تو مرا در بستر مرگ آسايش بخش.

.

.

خدايا! به سوي تو مي‏آيم، از عالم و عالميان مي‏گريزم، تو مرا در جوار رحمت خود سكني ده..

.

.

روحش شاد و یادش گرامی.

نظرات شما عزیزان: